"Το Φθινόπωρο" Αλεξάντρ Πούσκιν - Ένα από τα πιο γνωστά ρωσικά ποιήματα για το φθινόπωρο είναι το "Φθινόπωρο" (Осень) του Αλεξάντρ Πούσκιν, γραμμένο το 1833. Το ποίημα αυτό εκφράζει τη γοητεία και τη μελαγχολική ομορφιά της φθινοπωρινής φύσης, αλλά και τη βαθιά προσωπική σχέση του Πούσκιν με την εποχή αυτή. Ο Πούσκιν, όπως και πολλοί ρομαντικοί ποιητές, ένιωθε έμπνευση από το φθινόπωρο και έβρισκε σ’ αυτό μια εποχή περισυλλογής και ανανέωσης της δημιουργικότητας του.
Ο Πούσκιν αποδίδει με εξαιρετική ακρίβεια και ποιητικότητα την εικόνα του ρωσικού φθινοπώρου, καταφέρνοντας να τη μεταφέρει ακόμα και σε έναν ξένο αναγνώστη. Με τις έντονες εικόνες του φθινοπωρινού τοπίου, όπως τα δάση που ντύνονται σε χρυσοκόκκινες αποχρώσεις, την κυματιστή ομίχλη που καλύπτει τον ουρανό, τις πρώτες ψυχρές πνοές και τους μακρινούς οιωνούς του χειμώνα, ο Πούσκιν ζωντανεύει με μαεστρία την εμπειρία του ρωσικού φθινοπώρου.
Το ποίημα του Αλεξάντρ Πούσκιν είναι αρκετά μεγάλο, αλλά παραθέτουμε εδώ έναν χαρακτηριστικό του στοίχο:
Μελαγχολική εποχή! Χάρμα οφθαλμών!
Με ευχαριστεί η αποχαιρετιστήρια ομορφιά σου -
Αγαπώ τον πλούσιο μαρασμό της φύσης,
Στο πορφυρό και στο χρυσό έχουν ντυθεί τα δάση,
Στις κορυφές των δέντρων, ο θόρυβος του ανέμου
και μια δροσερή αναπνοή,
Και οι ουρανοί είναι σκεπασμένοι με μία κυματιστή ομίχλη,
Η σπάνια ακτίνα του ήλιου και οι πρώτες παγωνιές,
Και οι μακρινές απειλές του γκρίζου χειμώνα.
VII
Унылая пора! очей очарованье!
Приятна мне твоя прощальная краса —
Люблю я пышное природы увяданье,
В багрец и в золото одетые леса,
В их сенях ветра шум и свежее дыханье,
И мглой волнистою покрыты небеса,
И редкий солнца луч, и первые морозы,
И отдаленные седой зимы угрозы.
Η Χρυσή Εποχή
Οι Ρώσοι αποκαλούν το φθινόπωρο "золотая осень" (προφέρεται "ζαλατάγια όσεν") ή αλλιώς "χρυσό φθινόπωρο". Ο όρος αυτός αναφέρεται κυρίως στην πρώτη περίοδο του φθινοπώρου, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, όταν τα δάση και τα πάρκα γεμίζουν με τις αποχρώσεις του χρυσού, του πορτοκαλί και του κόκκινου. Το "χρυσό φθινόπωρο" είναι κάτι παραπάνω από μια εποχιακή περιγραφή στη Ρωσία. Αποτελεί σημαντικό πολιτισμικό και αισθητικό σύμβολο, παρόν στη ρωσική λογοτεχνία, τέχνη και ποίηση, εκφράζοντας τον θαυμασμό για τη γοητευτική αλλά και μελαγχολική όψη της ρωσικής φύσης πριν από την έλευση του χειμώνα.
Το φθινόπωρο έχει αποτελέσει σημαντική πηγή έμπνευσης για πολλούς Ρώσους δημιουργούς, οι οποίοι αποτύπωσαν την ομορφιά και τη μελαγχολία της εποχής στη λογοτεχνία, στη ζωγραφική και στη μουσική. Στην ποίηση, ο Αλεξάντρ Πούσκιν, Φιοντόρ Τιούτσεφ, Σεργκέι Γιεσένιν κ.α. Στη ζωγραφική, ο Ισαάκ Λεβιτάν, με τον πίνακά του "Χρυσό Φθινόπωρο", απεικονίζει τα χρυσοκόκκινα τοπία της εποχής. Στη μουσική, ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι στη συλλογή του "Οι Εποχές", κάθε μήνας εκφράζει και ένα διαφορετικό μέρος του έτους. Στο κομμάτι "Οκτώβριος: Το Τραγούδι του Φθινοπώρου", χαρακτηρίζεται από τη γλυκιά μελαγχολία και την ηρεμία της εποχής, με μια νοσταλγική μελωδία που θυμίζει τη σιωπή και την πτώση της φύσης.
Το "Χρυσό Φθινόπωρο" του Ισαάκ Λεβιτάν
Comments